facebook twitter

Z ogromną przyjemnością zapraszamy Państwa na wirtualny (ze względów pandemicznych) spacer po nowo otwartej wystawie malarstwa Anny Kwiecińskiej-Utkin zatytułowanej “Brama do miasta

BRAMA DO MIASTA

Anna Kwiecińska-Utkin urodziła się 1961 roku w Sandomierzu. W latach 1980–1987 studiowała na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, który ukończyła egzaminem magisterskim summa cum laudae za pracę teoretyczno-literacką z pogranicza literatury i plastyki pod tytułem „Arcydzieło – próba rozumienia”. Od 1987 roku pobierała nauki w pracowniach plastycznych prof. Zofii Tomickiej i Bolesława Utkina.

Uczestniczyła w licznych wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą. W 1991 roku otrzymała dyplom II stopnia na Międzynarodowej Wystawie L`Art Libre w Vitry (Francja). Kilkakrotnie pełniła rolę kuratora i organizatora wystaw – w 1992 roku zorganizowała wystawę „Barbakan i przyjaciele” w salach Zakładów Norblina Muzeum Techniki, w latach 1992 – 1993 zainicjowała i prowadziła cykl wystaw artystów polskich w Berlinie.

Miała wiele wystaw indywidualnych, krajowych i zagranicznych, m.in. w Hadze w ramach Stichting Stedenband Den Haag-Warschau oraz w Berlinie w Klubie Polskim (1992). Czterokrotnie prezentowała swe prace w warszawskiej Galerii „U”. W 1994 roku była organizatorem i uczestnikiem polsko-niemiecko-hinduskiej wystawy „Sztuka Ponad Granicami”, zaś w 1998 roku miała wystawę indywidualną w warszawskiej galerii „Abakus”.  W 2004 roku uczestniczyła w wystawie „W dyferencjach”, a w 2005 roku miała wystawę w krakowskiej galerii „Dwa światy”. Rok później uczestniczyła w wystawie zbiorowej artystów spoza Ursynowa, zaś w 2013 roku miała tam wystawę indywidualną.

Jej wernisaże są często połączone z prezentacją własnych utworów poetyckich, nawiązujących treścią do prezentowanych obrazów, jak np. w Teatrze Ochoty (z cyklu „Z pamiętnika Króla Dawida”) oraz w Galerii TPSP im T. Kulisiewicza “Pałacyk” (z cyklu „Pożegnanie Atlantów”). W sandomierskiej Galerii BWA w 2018 r. miała wystawę pt. „Pastele”.

Przez piętnaście lat współpracowała ze „Sceną debiutu” Teatru Ochoty, organizując debiuty literackie i plastyczne oraz tworząc scenografie.  Współpracowała również z „Festiwalem Filmów NieZwykłych” w Sandomierzu, jest autorką kilkunastu książek dla dzieci, licznych wierszy i artykułów prasowych.

Anna Kwiecińska-Utkin własnym językiem próbuje uniwersalizować świat. Rzeczywistość  jaką wykreowała  zaliczyć należy do nurtu literackiego, metaforycznego. Artystka nie maluje z natury. Nosi pewien obraz w sobie i tę zapamiętaną chwilę przenosi do szkicownika. Jej wyobraźnia płynie swobodnie w różnych kierunkach. Obrazy wykonane techniką pasteli – szczegółowe, pełne fantazji oraz wyrazistych kolorów zabierają nas do niezwykłego świata.

Anna Kwiecińska-Utkin maluje to co dotyczy człowieka: architekturę miasta, która przywołuje niekiedy scenerię arabskich baśni i pałacowych ogrodów nocą, tworzy pejzaże-nokturny ze złotym księżycem w pełni, odsłania tajemnice nocy, maluje błękitną głębię tworzącą tajemniczą zasłonę. Artystka sprawia, że magiczna rzeczywistość wprost ze snów otwiera nam drzwi do swojego wnętrza. Ze śmiałością wizji zestawia obok siebie elementy realistyczne, albo imaginowane, zestawia płaszczyzny i przestrzenie, w których kreowane przez  nią motywy nabierają symbolicznego znaczenia. Buduje przestrzenie o stopniowo otwierających się widokach, głębiach, którymi człowiek ma za zadanie kluczyć. Tworzy nastrój przestworzy z sugestią pierwiastka teologicznego, choć brak w tych pracach jednoznacznych motywów religijnych. W wielu pracach artystka kreuje przestrzeń wielością drobnych schodów i małych „gotyckich” okien, które sugerują ideę katedry. W jej obrazach niezwykle istotne jest światło, które dynamizuje kompozycję, odsłania noc, zaprasza do tajemniczej podróży. Artystka maluje noc wypełnioną światłem, umieszcza księżyc, który jest odbiciem słońca. Wszystko to sprawia, że noc nie staje się ciemnością. Ukazanie przez artystkę słońca i księżyca odbijającego światło, pomaga nam odnaleźć jasność i doświadczyć jej obecności nawet pośrodku nocy. W kompozycjach pojawia się niekiedy postać anioła –  opiekuna? trzymającego zasłonę, czuwającego nad uśpionym i budzącym się jednocześnie miastem. Nieuchwytna pozornie rzeczywistość zmierza stopniowo do uniwersum, a zwielokrotniona przestrzeń służy artystce do zasugerowania treści dla niej istotnych.

Urszula Stępień – Muzeum Diecezjalne w Sandomierzu

„…Anna Utkin maluje obrazy głównie techniką pasteli, czasem na bazie, czyli tzw. podmalówce – używa też farby wodnej akwareli i tempery. Obrazy są budowane zdecydowanymi plamami o określonych formach i kształtach – czasem inspirowanych światem rzeczywistym, inne zaś odbiegają od realności, niekiedy stwarzając wrażenie świetlistych witraży.

Autorka obrazów na tej wystawie mieszka i tworzy w dwóch pięknych miastach – w Warszawie na Starówce i w Sandomierzu, obu położonych nad Wisłą. Uroda architektury warszawskiego Starego Miasta, z ciekawymi podziałami okien, ozdobnymi gzymsami czy rzeźbami – bez wątpienia działa inspirująco na sztukę Anny Utkin, podobnie jak wdzięk Sandomierza, z kaskadowo ułożonymi uliczkami, otoczonego połyskliwą wodą rzeki i tajemnymi wąwozami, gdzie światło jest zmienne jak pory roku czy godziny dnia i nocy.

Kompozycję obrazów Anny Utkin charakteryzuje swoboda w umieszczaniu elementów rzeczywistych nie tylko w krajobrazie miejskim i przyrodzie, ale także na tle abstrakcyjnych przestrzeni – a portrety postaci wyobrażonych lub faktycznie spotkanych dopełniają całości”.

Franciszek Maśluszczak

Skip to content